اکسیری نجات بخش برای همه
هیچ کاری در عالم سراغ نداریم که از توجه به سیدالشهدا (علیه السلام) راحتتر و آسانتر و در عینحال نافعتر برای همه مردم باشد؛ برای همه مردم، مسلمان، شیعه، سنی، حتی کافر بتپرست و مسیحی و یهودی.
تحریک عواطف انسانی
در سفری به هندوستان، مسئول خانه فرهنگ ایران در هند که از فضلای بزرگ است و بیش از 30 سال است در هندوستان زندگی میکند و کاملا با فرهنگ و ادیان و زبانهای آنجا آشناست، میگفت: در بین برهمنها سه گروه هستند که اسم خودشان را «حسینی برهمن» گذاشتهاند، اینها برهمنهای عاشق امام حسین علیهالسلام هستند؛ بتپرست هستند، خدایی قبول ندارند چه رسد به اسلام و پیغمبر، اما افتخارش این است که عاشق امام حسین علیهالسلام است. چرا؟ چون فطرت انسان از ظلم بدش میآید و بالاترین ظلمی که در عالم انسانی سراغ داریم، ظلمی است که به سیدالشهدا سلاماللهعلیه شد و از آن طرف آن مقاومت و بزرگواری که ایشان از خودشان نشان دادند.
عواطف انسانی را هیچ چیزی بیشتر از این مسائل تحریک نمیکند. حال اگر امام حسین علیهالسلام را به عنوان بنده مقرب خدا بشناسیم که به وسیله او به خدا مربوط میشویم، از چه راهی بهتر از این میشود با خدا ارتباط برقرار کنیم؟ اگر یک یا الله از یک مصیبتزده آن قدر برایش نافع است، پس این شبانهروزی که مردم در ایام محرم كارهای روزمره زندگی خود را تقریبا ترك می كنند - و هستند کسانی که دیگر شادی و لذت و خوشی زندگی و معاشرت خانوادگیشان را هم فراموش میکنند - این چهقدر برایشان فایده دارد؟
چنین ارتباطی از چه راه دیگری پیدا میشود؟ آیا جا ندارد که بگوییم ثواب یک یاحسین گفتن از هزارها عبادت شبانهروزی بیشتر است؟ بنابراین نباید تعجب کرد که خدا از روی لطف و به واسطه سیدالشهدا علیهالسلام و توسل به آن حضرت راهی برای ارتباط ما به سوی خودش قرار داده است.
یک زیارتش و گاهی اثر یک سلامش میتواند از سالها عبادت، عبادت دیگرانی که امام حسین علیهالسلام را نشناختند، بیشتر باشد. کسانی هستند که سالها غرق گناهان نگفتنی بودند، ولی عشق به امام حسین علیه السلام باعث نجاتشان شد و در سایه آنها دیگران هم نجات پیدا کردند
نمونهای از برکات سیدالشهدا
چگونه میشود گریه برای سیدالشهدا علیهالسلام این همه اثر داشته باشد یا ایشان از حج و عمره بالاتر باشد؟ اینها از آثار عشق به حسین علیهالسلام است که این عشق جلوهای از عشق به خداست؛ این عشق یا از ابتدا به عشق خداست و در عشق به امام حسین علیهالسلام ظهور پیدا کرده و یا همین عشق موجب شده که انسان با خدا ارتباط پیدا کند، اما هر گریهای، در هر جایی و با هر وقتی باشد، این اثر را ندارد.
ما باید اصل این مطلب را بپذیریم و سعی کنیم معرفت و محبت و عشقمان به سیدالشهدا علیهالسلام را از آن جهت که بنده عزیز خداست، تقویت کنیم، آن وقت این امر خود به خود باعث میشود که در سایه زیارت و علاقه به سیدالشهدا علیهالسلام و بردن نام و گریه و عزاداری کردن برای ایشان، محبت ما به خدا زیاد بشود؛ اصل سعادت هم همین ارتباط با خداست و همه چیزهای دیگر به این عنوان در دستگاه ارزشی الهی معنی پیدا میکند و عشق به سیدالشهدا علیهالسلام چون بهترین راه برای ارتباط با خداست، ارزشش از همه چیز بیشتر است.
هیچ عبادتی چنین اثری ندارد که قلب انسان را به طرف خدا تحریک کند و همه ارزشهای ما از اینجا سرچشمه میگیرد که رفتار ما، دل ما، عشق ما، علاقه ما و توجهات ما به طرف خدای متعال منعطف شود؛ چون این راه بهترین راه برای این ارتباط است و ارزشش از همه چیز دیگر بیشتر است.
یک زیارتش و گاهی اثر یک سلامش میتواند از سالها عبادت، عبادت دیگرانی که امام حسین علیهالسلام را نشناختند، بیشتر باشد. کسانی هستند که سالها غرق گناهان نگفتنی بودند، ولی عشق به امام حسین علیه السلام باعث نجاتشان شد و در سایه آنها دیگران هم نجات پیدا کردند.
برای انجام عزاداری جمع بشویم
قدر این رحمت الهی را بدانیم و آن را سبک نشماریم. در هر جایی هر چند دو سه نفر باشند بنشینند تا نامی از سیدالشهدا علیهالسلام برده بشود و برای حضرت گریه کنند که در آن جا عنایت آقا امام زمان (عج) و فاطمه زهرا سلام الله علیها خواهد بود.
تجربههای فراوانی شده، اینها را غنیمت بشماریم و این سرمایههای عظیم را با یک شبهه راحت از دست ندهیم؛ چرا كه مقیاس ما برای ارزشیابی غلط است؛ آن مقیاسی که خدا برای ارزشیابی دارد با مقیاسهای ما تفاوت دارد. آن خلوصی که خدا در سیدالشهدا سلام الله علیه دید اگر همه گناهکاران را به برکت او بیامرزد هیچ تعجبی ندارد. همه مهمان او بشوند. آن قدر پیش خدا مقام دارد که اگر به خدا بگوید همه را میخواهم مهمان کنم هیچ تعجب نکنید.
البته حکمت الهی سر جای خودش هست، یعنی هر کسی هر کار خیری کرده متناسب با خودش پاداش خواهد برد، اما نهایتا اگر همه دوستان امام حسین علیهالسلام روز قیامت آمرزیده شوند، تعجب نکنید؛ البته ممکن است شرایطشان در عالم برزخ تفاوت بکند یا مقاماتی که به آنها داده میشود خیلی متفاوت باشد، اما اگر کسی بگوید هر که محبت حسین علیهالسلام در دلش باشد روز قیامت آمرزیده میشود، تعجب نکنید.
فوائد بی نظیر زیارت کربلا در دنیا و آخرت
ملحدین و معاندین و مخالفین مكتب تشیع به خیال خود شبهات و اشكال هایى مى كنند و مى گویند: «زیارت قبور، بت پرستى است؟!» در حالى كه هر كس كه به زیارت قبور ائمه (علیه السلام) مى رود هرگز به عنوان «بت» آنها را زیارت نمىكند. چه كسى است كه حسین بن على (علیه السلام) را خدا بداند؟!!
آن خلوصی که خدا در سیدالشهدا سلام الله علیه دید اگر همه گناهکاران را به برکت او بیامرزد هیچ تعجبی ندارد. همه مهمان او بشوند. آن قدر پیش خدا مقام دارد که اگر به خدا بگوید همه را میخواهم مهمان کنم هیچ تعجب نکنید
شیعه، امام را مقرب درگاه خدا مىداند و با توسل به او قربى به خدا پیدا مى كند، همانطور كه خودش در قرآن مجید فرمود:«به سوى او وسیله بگیرید» (سورهء مائده, آیه 39) امام را وسیله الهى مىداند. زیرا توسل و شفاعت، بُعدى از ابعاد زیارت است كه زائر از این طریق خود را به درگاه الهى نزدیك مىكند، و پیشوایان ما وعده فرمودهاند كه از زائران خود دستگیرى كنند.
امام رضا (علیه السلام) مى فرماید: «هر امامى بر گردن دوستان و پیروانش عهد و پیمانى دارد و وفاى به این عهد، با زیارت قبر آنان ممكن مىباشد. و كسى كه به شوق زیارت آنها و با تصدیق به فضیلت آنها به سوى قبور آنها برود مورد شفاعت ائمه در قیامت قرار مىگیرد.»
پس هر زائرى باید بكوشد تا از این شفاخانه فیض، استشفاى دردهاى درونى و امراض قلبى و اندرونى خود را خواسته، خواستار آن شود كه صفاى دل و دوستى خاطر و پاكیزگى روح و قداست روان و سلامت تن، از خدمت آفریدگار جهان به وى عطا گردد، تا اینكه هم ظاهر او به جمال و كمال آراسته شود و هم باطن وى از آلودگىها پاك و مصفا گردد.
هر زائرى كه با معرفت و شناخت مقام صاحب این مرقد و اهداف او به زیارت برود، از صاحب قبر الهام مىگیرد و اصول و تعالیم مكتب را به یاد مىآورد، و هر زیارت و سلام او سرشار از این آموزشها و الهامها است.
از طرفى زیارتنامههاى وارده، و خواندن هر كدام از آنها، خواننده و زائر را به دقت و تفكر واداشته، متذكر تاریخ و احوال انبیا و اولیاى معصوم مىگرداند. تأمل در زیارت عاشورا و دیگر زیارات، این مطلب را به خوبى روشن مى سازد كه امامان به این وسیله در صدد ساختن انسانهاى مۆمن و متعهد بودهاند، لذا به آنها تعلیم دادهاند كه در زیارت امام حسین (علیه السلام) از خداوند بخواهند كه زندگى و مرگشان را «حسین گونه» قرار دهد، و آنها را در دینا و آخرت همراه آن حضرت بدارد:
«اللهم اجعل محیاى محیا محمد و آل محمد ، و مماتى ممات محمد و آل محمد ... و ان یجعلنى معكم فى الدنیا و الاخرة»
فرآوری: زهرا اجلال
بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان
منابع:
سایت عاشورا
بیانات آیتالله مصباحیزدی پیرامون محرم در سایت ایشان
سایت شیعه نیوز
سایت خبرگزاری دانشجو